Kwiatki dla Czarownicy

W klasycznych baśniach postaci ucieleśniające zło zostają pokonane w wyniku zaciekłej bitwy, przebiegłej intrygi lub zaklęcia albo po prostu tchórzliwie uciekają. W baśni Beaty Biały Kwiatki dla czarownicy ma zastosowanie ewangeliczna zasada „zło dobrem zwyciężaj”.

     Fabuła składa się w dużej mierze z tradycyjnych, sprawdzonych  motywów. Jest miasteczko nękane przez złośliwą czarownicę, czarownica mieszka w zamku na szklanek górze, trójka śmiałków podejmuje się uwolnienia mieszkańców od uciążliwej sąsiadki. Krawiec Pankracy, szewc Zelówka i płatnerz Antoni muszą jednak prosić o pomoc Czarodzieja-Dobrodzieja. Dopiero on, po wielu wizytach w zamku, sprawia, że czarownica rezygnuje z zatruwania życia okolicznej ludności. Pewnego dnia znika razem z… Czarodziejem.

     Biały wymyśliła opowieść o przemianie osobowości. Czarodziej to mądry psycholog, który podczas serii sesji terapeutycznych z pacjentką pokazuje jej, jak walczyć z kompleksami i traumami. W Czarownicy budzi się kobieta; autorka podkreśla, że w przeciwieństwie do stereotypowej wiedźmy jej bohaterka jest młoda i atrakcyjna. Terapeuta-dobrodziej angażuje się emocjonalnie w związek z pacjentką, ale wtedy dalsza terapia nie jest już potrzebna.

     Baśń Beaty Biały kryje zatem dwa poziomy znaczeń: narrację o sile dobra – skierowaną do dzieci oraz narrację o terapeutycznej sile miłości – skierowaną do rodziców. Biały pisze potoczystym wierszem, pięknym, lekko archaizującym stylem. Dzięki słowniczkowi dzieci w wieku 7-9 lat same znajdą znaczenia takich słów jak „rajca” czy „kędy”. Młodszym dzieciom chętnie przeczytają książkę rodzice lub dziadkowie, a wszyscy z przyjemnością wysłuchają wersji audiobookowej, nagranej przez Wiktora Zborowskiego, oglądając przy tym dowcipne ilustracje Ewy Olejnik.