Karpiowy podcast Carpe Noctem

Do Agi dołącza Paweł i wspólnymi siłami próbują rozprawić się... Nie, nie, pozachwycać się "Objawicielką" Daryla Gregory'ego. A może jednak rozprawić? Zaskakująco dużo różnic w zdaniach, jak na książkę, co do której oboje się zgodzili, że jest świetna.Lata tuż przed drugą wojną światową na głębokiej prowincji w Tennessee, dziewięcioletnia dziewczynka o imieniu Stella zostaje oddana pod opiekę babci Motty. Kilkanaście lat później jako dorosła kobieta, która w międzyczasie uciekła od babci i została zawodową gorzelniczką, musi wrócić do rodzinnej wioski w górach, żeby wziąć udział w pogrzebie Motty i zaopiekować się adoptowaną przez nią Sunny. Jednocześnie odkrywamy pochodzenie Stelli i śledzimy jej próbę rozprawienia się z przeszłością oraz, w bardzo dosłownym sensie, Bogiem.

„Ballada o Czarnym Tomie” rozgrywa się w latach dwudziestych zeszłego wieku w Nowym Jorku, a jej głównym bohaterem jest młody, dwudziestoletni czarnoskóry mężczyzna, którego nazywają Tommy Tester. Jest muzykiem, ale pozbawionym talentu, za to umie załatwiać różne rzeczy i jest takim załatwiaczem właśnie. Poznajemy go w momencie, gdy ma przewieźć pewną tajemniczą i niebezpieczną księgę. Jeśli się wie, jaki jest pierwowzór tego tekstu, to pojawienie się owej tajemniczej i niebezpiecznej księgi kompletnie nie dziwi: dziewięćdziesięciostronicowa novella LaValle'a to współczesna literacka przeróbka jednego z niekoniecznie najbardziej cenionych, za to mocno rasistowskich opowiadań H. P. Lovecrafta, "Koszmaru w Red Hook". Aga zaprasza do wysłuchania solówki o Czarnym Tomie.

„Lustrzana kraina” to debiut powieściowy szkockiej pisarki Carole Johnstone i jak do tej pory jedyna książka tej autorki na naszym rynku. Tytułowa kraina to świat wymyślony przez bliźniaczki, Cat i El, które dorastały w bardzo dysfunkcyjnej rodzinie i znalazły sobie sposób na ucieczkę od krzywdzącej rzeczywistości. Niestety po wielu latach wciąż nie mogą sobie poradzić z tym, co się wydarzyło. Kiedyś bardzo bliskie, teraz się nienawidzą, a poróżniła je zazdrość o mężczyznę, Rossa. Kiedy jedna z nich zaginęła, druga wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie musi się zmierzyć z trudnymi wspomnieniami.







Aga i Michał eksplorują różne wątki zawarte w tej powieści, zahaczając też o bardziej ogólne tematy, szukając odpowiedzi na to, czy motyw wypartych wspomnień ma jakiekolwiek podłoże naukowe oraz czy w ogóle nam to przeszkadza, jeśli to bujda, bo są takie historie, dla których być może warto zawiesić niewiarę. Beczka miodu z homeopatyczną ilością dziegciu oraz spojlerowa analiza dla tych, którzy już lekturę mają za sobą.

Po latach Aga wraca do nagrywania solówek (albo solówki, z pewnością przestaliście już poważnie traktować nasze zapowiedzi powrotu) i prezentuje prawie 40 minut opowieści o Gradym Hendrixie i jego książkach, a w szczególności "Jak sprzedać nawiedzony dom", czyli jego najnowszą powieść od wydawnictwa Zysk i S-ka. Będzie też trochę więcej o "Final Girls. Ostatnie ocalałe", ale w gruncie rzeczy to miała być zwykła recenzja tej książki o nawiedzonych laleczkach, tylko Aga bardzo się bała, że zabraknie jej weny i podcast wyjdzie za krótki, więc poniosło ją przy researchowaniu wstępu. Bawcie się przy słuchaniu tak dobrze, jak Grady przy pisaniu swoich książek, i dajcie znać, że jeszcze w ogóle o nas pamiętacie.







A tak przy okazji, dzisiaj mija dokładnie dwanaście lat, odkąd ukazał się pierwszy odcinek Karpiowego Podcastu!

Zgodnie z zapowiedziami nie rozstajemy się z twórczością Clive'a Barkera i raz jeszcze gościmy Pawła Waśkiewicza, by porozmawiać o kolejnej pozycji z barwnego dorobku jednego z najciekawszych, najbardziej pomysłowego w swoich transgresjach pisarza horrorów. Tym razem przenosimy się do Los Angeles i witamy z opętanymi żądzą wiecznej młodości (oraz długą listą innych, znacznie bardziej perwersyjnych żądz) gwiazdami Hollywoodu, które znajdują spełnienie swoich najskrytszych marzeń w pewnej niezwykłej sali wyłożonej niezwykłymi kafelkami tworzącymi piekielnie (hehe) doskonałą iluzję.

Historia tego odcinka jest taka, że marudziliśmy, jęczeliśmy, bo przecież co tu właściwie powiedzieć o takiej długiej i skomplikowanej książce, a w ogóle to będziemy godzinę narzekać i może Karpiki zawsze krytykują, ale żeby aż tyle, to już przesada... Po czym usiedliśmy i przez godzinę porozmawialiśmy sobie o tym, jaka "Imajica" jest w sumie może alienująca, może trudna w odbiorze i momentami nudna, jednak jak się w nią wgryźć, to wycieka z niej smakowity horrorowy sok. Zapraszamy na rozmowę Agnieszki Brodzik i Pawła Waśkiewicza.