Op het rijke album Umoja (2006) laat Bløf wereldmuziek haar bandgeluid binnenwaaien, door zelf de wereld in te trekken en muziek te maken met lokale muzikanten. Het album klinkt als een muzikale zomerreis van een band die met hoorbaar enthousiasme en gretigheid put uit de muzikale invloeden van onder meer Cuba, Nigeria, Turkije en Argentinië. Het resultaat swingt en bruist, en klinkt bezwerend in ‘Binnenstebuiten’, opzwepend in ‘Mens’, maar ook ingetogen melancholisch in ‘Een manier om thuis te komen’.