Het vijfde album van The Sea and Cake, Oui, verschijnt in 2000, maar het had net zo goed tien jaar eerder of vijftien jaar later kunnen zijn. Tijdloosheid is wat The Sea and Cake toch al typeerde, maar zeker op Oui, dat beduidend minder elektronica bevat dan voorgangers en meer klinkt alsof de band rond Sam Prekop live staat te spelen in de studio. Zoals altijd op het kruispunt van jazz en pop, met de ontspannen vibe van het open podium in een muziekcafé, waarbij een vibrafoon het zomaar kan overnemen van de gitaar en bas.