De altsaxofoon van Johnny Hodges, een van de grootste jazzspelers van de 20e eeuw, was bepalend voor het geluid van de legendarische bigband van Duke Ellington. In deze release uit 1959 worden Hodges en Ellington vergezeld door andere grote spelers zoals Harry 'Sweets' Edison, Jo Jones, Roy Eldridge en Ben Webster. Drie tracks worden uitgevoerd door een sextet en de andere zes door een septet. De Duke speelt zelf alleen mee in drie songs ('Stompy Jones', 'Just Squeeze Me (But Don’t Tease Me)' en 'Going Up') en Billy Strayhorn verzorgt de schitterende pianomuziek op de rest. 'Stompy Jones' begint inderdaad met de stompende pianoakkoorden van Ellington, terwijl het aparte geluid van Hodges prachtig tot zijn recht komt in een uitmuntende solo. 'Going Up' klinkt wat moderner dan de andere opnames door de fluitmuziek van gitarist Les Spann, verrassende loopjes van Ellington op de piano en een Hodges op zijn best. 'Ruint' van Mercer Ellington en Hodges bevat prachtig sectie- en solospel en het laatste nummer, 'You Need to Rock' is een jump blues met een solo van Webster die van zijdezacht naar ruw gaat, en een fijnzinnige blues-bijdrage van Hodges.