Toen Amoroso (1977) verscheen waren bijna 20 jaar verstreken sinds João Gilberto de wereld voor het eerst verblijdde met de luchtige melancholie van bossanova. Hij bezat ondertussen nog meer levenservaring en kreukels in zijn ziel om vertrouwde onderwerpen als liefdesverdriet, heimwee en nostalgische verlangens te bezingen. Ditmaal onder begeleiding van de weelderige strijkersarrangementen van Claus Ogerman, nestelde de Braziliaan zich in het middelpunt van sensualiteit, subtiliteit en verlangen.