Anton Bruckner was een diepgelovige katholiek en dat leverde hem jaren van zenuwinzinkingen en eenzaamheid op. Geloof was het hoofdthema in twee van zijn voornaamste type werken: symfonieën en religieuze koormuziek. Bruckner werd geboren in 1824 op het platteland van Oostenrijk en leerde zijn vak in het klooster van Sankt Florian, waar zijn muzikale talenten werden erkend en aangemoedigd. Hij blonk vooral uit op het orgel. Overtuigd van zijn artistieke roeping toog hij naar Wenen, waar hij vervolgens belachelijk werd gemaakt en genegeerd, niet in de laatste plaats omdat hij aanhanger was van de aartsmodernist Richard Wagner. Pas toen hij in de zestig was veranderde dat, en werd hij erkend als visionair en uiterst origineel denker. Zijn symfonieën werden vergeleken met het geluid van kathedralen, maar ook de natuur en Oostenrijkse volksmuziek drongen door tot zijn muziek. Alhoewel sinds zijn dood in 1896 de meningen over zijn muziek verdeeld zijn gebleven, heeft hij altijd een fanatieke aanhang gehad, onder wie ook zijn jongere vriend Gustav Mahler.