De baanbrekende muziekdocent Carl Orff vestigde definitief zijn naam met Carmina Burana (1936), een schunnige, dramatische cantate gebaseerd op 24 middeleeuwse gedichten over de verleidingen van lust, gulzigheid en rijkdom. Orff, geboren in München in 1895, studeerde in 1914 af aan de Academie van München en richtte tien jaar later een school op waar hij zijn Orff-Schulwerk ontwikkelde, een invloedrijke methode voor muziekeducatie waarin de percussie-instrumenten die hij ontwierp werden gecombineerd met improvisatie, dans en gymnastiek. Met Carmina Burana vestigde hij een rauw, ritueel idioom, beïnvloed door volksmuziek en Stravinsky. Orff maakte nog twee cantates – Catulli Carmina (1943) en Trionfo di Afrodite (1953), die een trilogie vormden – gevolgd door verschillende werken gebaseerd op Griekse tragedies, waaronder Antigonae (1949), Oedipus der Tyrann (1959) en Prometheus (1968). Sinds zijn dood in München in 1982 heeft zijn primitivistische stijl een vaste plek gekregen in het klassieke landschap.