Heitor Villa-Lobos schreef muziek die was doordrenkt met de klanken van zijn geboorteland Brazilië, zoals tribale liederen, volksdansen, straatmuziek en carnaval. De in 1887 te Rio de Janeiro geboren Villa-Lobos reisde van 1905 tot 1913 door het binnenland van Brazilië, waarbij hij de inheemse muziek en cultuur in zich opnam. Het effect daarvan was dat hij Europese invloeden inruilde voor een typisch Braziliaans geluid. In 1918 ontmoette hij de pianist Arthur Rubinstein, voor wie hij veel virtuoze pianowerken schreef, waaronder Rudepoêma (1921-1926). In 1923 reisde hij naar Europa en woonde hij enkele jaren in Parijs. Een ontmoeting met de Spaanse gitarist Andrés Segovia leidde tot 12 gitaaretudes (1928-1929), gebaseerd op de stijl choro, die straatmuzikanten al improviserend vertolken. Die stijl inspireerde ook de 14 Chôros (1920-29), elk voor een ander ensemble, en de negen Bachianas brasileiras (1930-1945), waarin folkinvloeden worden gecombineerd met de barokke structuur van Bachs muziek. Villa-Lobos werd een publiek figuur tijdens het presidentschap van Getúlio Vargas, vanaf 1930. Hij schreef nationalistische liederen en was lid van een comité met als missie om het volkslied van Brazilië te kiezen. Nadat Vargas in 1945 was afgezet, voerde Villa-Lobos zijn productie op en ging hij wereldwijd op tournee als dirigent. Vooral in zijn slotjaren schreef hij nog veel werken. Bij zijn dood in 1959 had hij ruim 2000 stukken afgerond.