Pjotr Iljitsj Tsjaikovski was een hartstochtelijk dichter van het hart, maar ook een meester in zijn vak. Hij creëerde meesterwerken op het gebied van symfonie, concert, opera en ballet. Hij werd geboren in 1840 in een niet-muzikaal gezin, en schreef zich tegen de wil van zijn ouders in aan wat nu het conservatorium van Sint-Petersburg is. Hij werd er een van de eerste afgestudeerde componisten. Onder leiding van Mili Balakirev, de leider van het nationalistische Het Machtige Hoopje, schreef en herschreef Tsjaikovski zijn eerste grote meesterwerk, het toongedicht Romeo en Julia (voor het eerst gepubliceerd in 1870, naar zijn tevredenheid voltooid in 1880). Zijn innovatieve Pianoconcert nr. 1 werd geminacht door degene aan wie het was gewijd, maar dankzij de succesvolle wereldpremière in 1875 in Boston brak hij internationaal door. Even baanbrekend was zijn opera Jevgeni Onegin (1878, herzien in 1885) met zijn opmerkelijke brievenscène. In zijn balletten Het zwanenmeer (1876), De schone slaapster (1889) en De notenkraker (1892), verhief hij een voorheen frivool en middelmatig genre tot zelden geëvenaarde hoogten. Elk ballet was een toonbeeld van symfonische samenhang met betoverende melodieën en inventieve orkestratie. Tsjaikovski componeerde ook werken als de Rococovariaties (1876) en de opera Schoppenvrouw (1890), een eerbetoon aan Mozart – waarmee hij een ideaalbeeld schetste van de 18e eeuw – maar ook aan de statige architectuur van Sint-Petersburg. In 1893 werd Tsjaikovski op het hoogtepunt van zijn roem ziek. Hij stierf slechts enkele dagen nadat hij de première dirigeerde van zijn tragische Symfonie nr. 6.