De Italiaanse dirigent Riccardo Chailly (1953) onderscheidt zichzelf met een repertoire dat behoorlijk uiteenloopt, van vergeten werken van Zemlinsky tot een brede selectie uit het werk van Stravinsky, Schoenberg en Rossini. Laatstgenoemde is een favoriet wiens werk hij vastlegde op talloze opnames. De in Milaan geboren Chailly begon zijn carrière als assistent van Claudio Abbado in Teatro alla Scala en boekte successen in de opera. Zo nam hij met Luciano Pavarotti in 1979 Giordano’s Andrea Chénier op. Maar ook de symfonie lonkte en zo werd hij hoofddirigent bij het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin. Ook daar stofte hij graag minder bekend werk af, waarmee hij brak met de vaste focus van het orkest op het bekende repertoire van Brahms, Mahler, Bruckner en Richard Strauss. Zijn filosofie dat orkesten hun algemene geluid moeten aanpassen aan de eisen van individuele werken leverde aanvankelijk controverse op, maar baande uiteindelijk het pad voor dirigenten als Simon Rattle en Roger Norrington. Hetzelfde deed hij met andere orkesten. Tussen 1988 en 2004 gaf hij leiding aan het Koninklijk Concertgebouworkest, gevolgd door een aanstelling bij het Leipzig Gewandhaus Orchestra, waar hij tussen 2005 en 2016 chef-dirigent was. In 2016 werd hij muziekdirecteur van het Festivalorkest van Luzern, om vervolgens de cirkel rond te maken met een terugkeer naar La Scala, waar hij in 2017 chef-dirigent werd.